سید آیتالله میرزایی؛ معصومه قاراخانی
دوره 15، شماره 2 ، تیر 1393، ، صفحه 3-23
چکیده
ناراستیهای اخلاقی در پژوهش اجتماعی، هر چند بهمیزان اندک، میتواند پایههای دانش اجتماعی را سست و نقش کاوشگرانه، نقادانه و حقیقتجویانه آن را تضعیف کند. برای بررسی ناراستیهای اخلاقی احتمالی و شناخت فضای هنجاری پژوهش علوم اجتماعی در ایران، این پژوهش بهروش اسنادی بهگردآوری و تحلیل محتوای اظهارات منتشر شده پژوهشگران ...
بیشتر
ناراستیهای اخلاقی در پژوهش اجتماعی، هر چند بهمیزان اندک، میتواند پایههای دانش اجتماعی را سست و نقش کاوشگرانه، نقادانه و حقیقتجویانه آن را تضعیف کند. برای بررسی ناراستیهای اخلاقی احتمالی و شناخت فضای هنجاری پژوهش علوم اجتماعی در ایران، این پژوهش بهروش اسنادی بهگردآوری و تحلیل محتوای اظهارات منتشر شده پژوهشگران این حوزه میپردازد. یافتههای پژوهش نشان میدهد هنجارشکنی در زمینه اخلاق پژوهش در علوم اجتماعی ایران دو بعد فردی و ساختاری دارد. در بعد فردی، انحراف از پایبندی بهاخلاق پژوهش در سطوح شخصی[1] و حرفهای[2] (در ارتباط با صورتبندی و محتوای پژوهش، سازمان پژوهشی و تخطی از قواعد و هنجارهای علمی و حرفهای دریافت و اجرای پژوهش) قابل توجه است. در بعد ساختاری، سوءاستفاده از قواعد و تعهدات اخلاقی و حرفهای سازمانی و نهادی در ارتباط با پژوهشگر و پژوهش (انتخاب موضوع، نحوه دریافت، فرایند داوری، تصویب، گزارش، کاربرد و محتوای پژوهش) قابل توجه است. بر پایة دستاورد مفهومی این پژوهش، ناراستیهای اخلاقی در فضای پژوهش علوم اجتماعی در ایران برایند تاثیر متقابل کنشگران (پژوهشگر) و ساخت نهادی (شامل قواعد و هنجارها و منابع) تسهیلکننده هنجارشکنی است. نتیجه این که ناراستیهای اخلاق پژوهش از یک دوسویگی ساختاری در فضای علم در ایران تبعیت میکند و متاثر از ویژگیهای ساختاری نهاد علم در ایران در مقطع زمانی مورد مطالعه است.