هادی نوری؛ محمد بشردوست اطاقور؛ سید هاشم موسوی
چکیده
دولت آل‌بویه به‌دلیل تقید به آیین تشیع و نگاه مداراگرایانه نسبت به دیگر ادیان جامعه از جایگاه ویژه در تاریخ اجتماعی ایران برخوردار است. پرسش اصلی مقاله حاضر این است که «الگوی تاریخی رابطه دین و دولت در ایران عهد آل‌بویه از چه منطق نظری پیروی می‌کند؟». در راستای این هدف، از روش مطالعه موردی و روش گردآوری اطلاعات اسنادی برای ...
بیشتر
دولت آل‌بویه به‌دلیل تقید به آیین تشیع و نگاه مداراگرایانه نسبت به دیگر ادیان جامعه از جایگاه ویژه در تاریخ اجتماعی ایران برخوردار است. پرسش اصلی مقاله حاضر این است که «الگوی تاریخی رابطه دین و دولت در ایران عهد آل‌بویه از چه منطق نظری پیروی می‌کند؟». در راستای این هدف، از روش مطالعه موردی و روش گردآوری اطلاعات اسنادی برای تطبیق الگوی مبتنی بر تجربه تاریخی با الگوهایی نظری طراحیشدهای استفاده میشود که شامل شش وجه قیصرپاپیسم، پاپقیصریسم، دولتسالاری، روحانیسالاری، سکولاریسم و لائیسیسم است. با نمایش مصادیق واقعی هر یک از الگوهای نظری در دوره فرمانروایی حکمرانان آل‌بویه، سه دوره تهاجم، توازن و تدافع استنتاج شد که طی آن در دوره تهاجم شاهد تأسیس الگوی دولتسالاری، دوره توازن شاهد تثبیت الگوی دولتسالاری و دوره تدافع شاهد گذار از الگوی دولتسالاری به الگوی روحانیسالاری هستیم.
