استان خوزستان در دهه ی 1365-1375 از نظر مطالعه جا به جایی جمعیت و در مقایسه با سایر استانهای کشور،جایگاه شایان توجهی داشته است.شکل غالب مهاجرت در کشورهای جهان سوم مهاجرت روستائیان به شهرهاست که بیش تر طبق الگوی"مهاجرت مرحله ای"صورت میگیردو نخست از زوستا به نزدیکترین شهر شروع شده و مهاجر پس از تطابق با شرایط کار و زندگی در شهر و ...
بیشتر
استان خوزستان در دهه ی 1365-1375 از نظر مطالعه جا به جایی جمعیت و در مقایسه با سایر استانهای کشور،جایگاه شایان توجهی داشته است.شکل غالب مهاجرت در کشورهای جهان سوم مهاجرت روستائیان به شهرهاست که بیش تر طبق الگوی"مهاجرت مرحله ای"صورت میگیردو نخست از زوستا به نزدیکترین شهر شروع شده و مهاجر پس از تطابق با شرایط کار و زندگی در شهر و پس از گذشت سه تا چهار سال (کمتر یا بیشتر) راهی شهرهای بزرگتر می شوند که در آنجا فرصت شغلی بهتر و احتمال درامد بیشتر فراهم است.اما در دهه ی مذکور استان خوزستان الگوی دیگری از مهاجرت را نشان میدهد که گرچه مقطعی بوده،اما در روند نوسعه استان تاثیر قابل مطالعه داشته است.و آن "الگوی مهاجرت برگشتی" افرادی است که در اوایل دهه 1370 در اثر جنگ عراق علیه ایران از مناطق جنگی به شهرهای دیگر کوچ کرده و مجددا در سالهای پایانی دهه ی 1370 به اقامتگاه قبلی- یا اصلی-خود بازگشته اند.هدف عمده این مقاله ضمن توجه به الگوی کلاسیک مهاجرت مرحله ای،توجه بیشتر به الگوی مهاجرت بازگشتی است که در کشورهای جهان سوم چندان عمومیت نداشته ولی در زندگی اجتماعی و اقتصادی شرایط کنونی خوزستان موثر بوده است.
