جامعه شناسی
زهرا سلیمانی علویجه؛ محمدرضا پویافر؛ خدیجه ذوالقدر
چکیده
امروزه شاهد تغییرات اساسی در زندگی روزمره و دینداری زنان دانشجو هستیم، که از جمله مصادیق بارز آن عدم‌تمایل بخشی از زنان جامعه به داشتن حجاب در اماکن عمومی است. از این رو پژوهش حاضر با هدف مطالعه‌ی بازتعریف دین در تجربه‌ی زندگی روزمره‌ی زنان شهر تهران انجام شد. به این منظور از رویکرد کیفی و روش نظریه‌ی زمینه‌ای استفاده شد. نمونه‌گیری ...
بیشتر
امروزه شاهد تغییرات اساسی در زندگی روزمره و دینداری زنان دانشجو هستیم، که از جمله مصادیق بارز آن عدم‌تمایل بخشی از زنان جامعه به داشتن حجاب در اماکن عمومی است. از این رو پژوهش حاضر با هدف مطالعه‌ی بازتعریف دین در تجربه‌ی زندگی روزمره‌ی زنان شهر تهران انجام شد. به این منظور از رویکرد کیفی و روش نظریه‌ی زمینه‌ای استفاده شد. نمونه‌گیری به روش هدفمند و از بین دانشجویان متولد دهههای ۵۰ و ۶۰ دانشگاههای آزاد اسلامی شهر تهران انجام گرفت. دادهها در سه سطح کدگذاری باز، محوری و گزینشی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. مدل پارادایمی حاصل از مقولههای محوری هم نشان داد که شرایط علی برای پدیدهی بازتعریف دین نقش رسانهها در تقابل با دین، تجربه‌های شخصی پرسشبرانگیز از دین و نقش آموزش در ایجاد نگرش نوین به دین بود. نتایج بهدستآمده تأیید میکند که دینداری در زنان و دختران دستخوش تغییرات زیادی شده که توجه به آن در سیاستگذاریها ضروری است.
محمدرضا پویافر
چکیده
در جامعهشناسی دین، مطالعه شاخص‌ها و گونه‌های دین‌ورزی و تجارب دینی اهمیت ویژه دارد. بر این اساس، تمایز بین گونه‌های مختلف زیارت و به‌بیان دیگر، سنخ‌شناسی انواع تجربه‌های زیارت، محور اصلی این مطالعه تجربی کیفی بوده‌است. برای این مطالعه، از تکنیک مصاحبه و مشاهده میدانی استفاده شده است. 28 مصاحبه با زایران حرم امام رضا (ع) انجام ...
بیشتر
در جامعهشناسی دین، مطالعه شاخص‌ها و گونه‌های دین‌ورزی و تجارب دینی اهمیت ویژه دارد. بر این اساس، تمایز بین گونه‌های مختلف زیارت و به‌بیان دیگر، سنخ‌شناسی انواع تجربه‌های زیارت، محور اصلی این مطالعه تجربی کیفی بوده‌است. برای این مطالعه، از تکنیک مصاحبه و مشاهده میدانی استفاده شده است. 28 مصاحبه با زایران حرم امام رضا (ع) انجام شد. در چارچوب مفهومیِ پژوهش از نظریه ویلیام جیمز در تعریف تجربه دینی، و در تعریفِ وجوه مختلفِ مفهوم تجربه زیارت بر اساس تلفیقی از مدلهای بومی سنجش دینداری، سه بعد اندیشهها (باورها)، کنشها (اعمال) و احساسات و عواطف در نظر گرفته شدهاست. یافتهها نشاندهنده تنوعی از تجربه‌های دینی در هر سه بعد تجربه زیارت بوده است. بر این اساس پنج سنخ «زیارت سنتگرا- عادتگرا»، «زیارت شریعتگرا- مناسکگرا»، «زیارت عاطفهگرا-معناگرا»، «زیارت مبادلهگرا-کارکردگرا» و «زیارت عقلانیتگرا-بازاندیش» بر اساس میزان حضور و بروز شاخصهای مختلف تجربه زیارت، شناسایی و از هم متمایز شدند.
