جمشید میرزایی
چکیده
با نگاهی تاریخی - اجتماعی به جامعه ایران میتوان به این باور رسید که مناسک عاشورا و سوگواریهای محرّم جزء لاینفک فرهنگ این سرزمین محسوب میشود و میتوان آنها را از زوایای مختلف مورد بررسی قرار داد. با توجه به جایگاه محرم و عاشورا در تاریخِ اجتماعی و فرهنگ جامعه ایران، در نوشتار پژوهشی حاضر سعی بر این است که مناسک عاشورا با کمک ...
بیشتر
با نگاهی تاریخی - اجتماعی به جامعه ایران میتوان به این باور رسید که مناسک عاشورا و سوگواریهای محرّم جزء لاینفک فرهنگ این سرزمین محسوب میشود و میتوان آنها را از زوایای مختلف مورد بررسی قرار داد. با توجه به جایگاه محرم و عاشورا در تاریخِ اجتماعی و فرهنگ جامعه ایران، در نوشتار پژوهشی حاضر سعی بر این است که مناسک عاشورا با کمک یکی از ابزارهای تحلیلی برجسته در علوم اجتماعی یعنی مفهوم وبری «ایدهآل تایپ» بررسی شوند. از نظر وبر«هر سنخ آرمانی با تأکیدی یکجانبه بر یک یا چند دیدگاه و با ترکیب شمار بسیاری پدیدههای فردی انضمامی پراکنده و جدا و کم وبیش موجود و گاهی غایب ساخته میشود که مطابق با آن دیدگاههای تأکیدشده یکجانبه و در قالب یک سازه تحلیلی یکپارچهای مرتب میشوند. این سازه ذهنی را در مفهوم خالصش در هیچ کجای واقعیت به صورت تجربی نمیتوان یافت...» با این اوصاف مسئله اصلی پژوهش حاضر این است که آیا مفهوم سنخ آرمانی وبر قابل انطباق بر مناسک سوگواریهای عاشورا هست؟ مهمترین یافتههای کاربست تجربی این مفهوم در عرصه سوگواریهای عاشورا چیست؟ روش پژوهشی ما در اینجا با توجه به ماهیت پژوهش، روش کیفی و استراتژی پژوهش، استراتژی استفهامی است. یعنی برای تفهم کنشِ کنشگران و سنخبندی آنها، روشی متناسب با مسئله پژوهش، مجموعهای پویا از روشهای کیفی (مشاهده مشارکتی، تکنیک مصاحبه عمقی، سنجشهای غیرمزاحمی) را به کار بستهایم. برای نمونههای مورد بررسی از روش نمونهگیری نظری استفاده شده و معیار اشباع نظری، ملاک توقف مصاحبه بوده که بر این اساس با 32 نفر مصاحبه صورت گرفته است. برای تحلیل دادهها، از تکنیک تحلیل مضمون (کدگذاری، طبقهبندی دادهها و الگویابی درون- دادهای و برون- دادهای) استفاده شده تا به یک گونهشناسی تحلیلی دست یافت. یافتههای پژوهش نشان میدهد که جمعوری شده جکه میتوان کنشهای سوگواران را با عنایت به مفهوم سنخ آرمانی در چهار شکل: 1. سنتگرایان،2. شکلگرایان (فرمگرایان)،3. قومیتگرایان و4. نوگرایان دینی صورتبندی کرد. این چهار تیپ سوگواری از حیث گفتمان غالب، میزان استفاده از ساز و برگ در سوگواریها، هدف غالب، میزان دسترسی به صدا و سیما، چهره اصلی مجلس، پایگاه اصلی، ادبیات غالب، مخاطبان، زیستجهان، نوع اقتدار حاکم بر فضای سوگواری و... دارای تمایزات عمدهای هستند. البته این سنخ آرمانی یک مطالعه توصیفی- تحلیلی و صورتبرداری از کنشگران این مناسک و مراسم میباشد و الزاماً به این معنی نیست که تمامی مختصات ذکر شده فقط در یک تیپ یافت میشود یا مرز دقیقی بین آنها وجود دارد.